HBS

Djetis 18

Op de scholen in Indië werd veel aandacht besteed aan 'Lichamelijke Opvoeding'. Dankzij het klimaat konden veel sporten in de open lucht beoefend worden. Kleine ongelukjes konden natuurlijk nooit geheel worden uitgesloten.
Zo gebeurde het een keer, dat een leerling zijn pols brak tijdens het polsstok hoogspringen. De directeur vaardigde een verbod uit om deze sport nog verder te beoefenen. Het ongeluk zorgde voor veel commotie en was het gesprek van de dag. De ophef hierover was duidelijk; het betrof namelijk de zoon van de assistent-resident. Na de gouverneur was hij de hoogste regionale ambtenaar van het Binnenlands Bestuur.
Niet lang na bovengenoemd voorval kwam Maud thuis met een flinke schram over haar hand en onderarm.
'Hoe kom je daaraan,' vroeg Mam.
'O gewoon. Ik wou een bal pakken achter de prikkeldraad omheining. Toen kreeg ik deze schram,' antwoordde Maud lakoniek.
'Heb je hem laten zien aan je gymleraar?'
'Ja, maar het bloedde niet meer. Hij vond het niet erg geloof ik.'
Onmiddellijk zijn Mam en Maud naar onze huisarts dokter Liebenstein gegaan. Mijn zus kreeg een anti-tetanus injectie. Het schijnt, dat zo een injectie binnen vierentwintig uur na het gebeurde toegediend moet worden. Inmiddels was in Mam de tijgerin ontwaakt. Zij liet er geen gras over groeien. Al de volgende dag had zij op de HBS een ontmoeting met de directeur.
'Is het u niet verteld, dat mijn dochter zich heeft verwond aan het roestige prikkeldraad van de omheining?'
'Ja, ik heb zoiets gehoord,' antwoordde de directeur met onzekere stem.
'En u hebt geen maatregelen genomen? Nee natuurlijk niet. Als de zoon van de assistent resident een ongeluk krijgt dan is de wereld te klein. Maar Maud is de dochter van een vader die alleen maar boekhouder is. Daarom....' betoogde Mam met de voor ons kinderen bekende vlammende grote ogen.
'Het spijt mij. Ik wist niet hoe ernstig het was,' onderbrak de directeur haar.
'Het was een stuk roestig prikkeldraad. Zij had tetanus kunnen oplopen. Daar was u dan verantwoordelijk voor. Ik zal het voorval bij mevrouw Adam ter sprake brengen.'
Mevrouw Adam was de vrouw van de gouverneur. Bovendien was zij voorzitter van Pro Juventute, een organisatie, die zich bezighield met jeugdzorg. Mam werkte er als vrijwilligster en ontmoette de gouverneursvrouw tijdens de maandelijkse vergaderingen.
'En hoe is het nu met Maud?' vroeg hij
'Ik heb haar direct een anti-tetanus injectie laten geven. Zij is vandaag gewoon naar school gegaan,' vertelde Mam.
Niet lang na dit onderhoud kwam de directeur Mauds klas binnen. Zij was duidelijk herkenbaar aan het verband om haar onderarm.
'Hoe voel je je Maud?' vroeg hij
'Goed hoor. Ik voel me prima.'
De directeur keek haar peinzend aan zei tenslotte, 'Ik vind, dat je er bleek uitziet. Ga toch maar naar huis.'
Thuisgekomen vroeg Mam, 'Heb je een vrij lesuur Maud?'
' Nee hoor. De directeur heeft mij naar huis gestuurd. Hij vond dat ik er bleek uitzag. Ha, ha, ha.'