Verdediging en Capitulatie

31-01-1942, Djokja
Bert, Maudy en René

Nederlands Indië bestond uit drieduizend grote en kleine bewoonde eilanden.De archipel beslaat van West naar Oost een afstand gelijk aan die van Ierland tot de Oeral. Dit hele gebied moest beschermd worden door 76.600 militairen van het KNIL. Ongeveer de helft van hen was beschikbaar om het hoofdeiland Java te verdedigen. Java is bijna vier keer zo groot als Nederland Het langgerekte eiland heeft een kustlijn van meer dan tweeduizend kilometer.
Het KNIL had bij de verdediging van de Engelse kolonie Malakka reeds vrijwel alle vliegtuigen verloren toen op 1 Maart 1942 ca.60.000 Japanse soldaten Java op drie verschillende plaatsen binnen vielen.Het Japanse leger bestond uit modern bewapende, goed getrainde en ervaren soldaten.
Onze zeer bekwame legercommandant generaal Berenschot was nog geen maand voordat de vijandelijkheden uitbraken met een vliegtuig verongelukt. Kort daarvoor had hij zijn mening aan zijn naaste medewerkers gegeven: De strijd op Java zullen wij niet langer dan een week kunnen volhouden.
Inderdaad, ons leger moest op 8 maart 1942 een onvoorwaardelijke capitulatie accepteren.

Eerder op 5 maart trokken Japanse troepen Solo (Soerakarta) binnen. Zij werden op de voet gevolgd door Indonesiërs, die aan het plunderen sloegen. Dit roven vond soms plaats onder aanmoediging van de Japanners. Het rampokken (plunderen) duurde achtenveertig uur. Naar het oordeel van de Japanse commandant dreigde de situatie toen onbeheersbaar te worden. Zonder waarschuwing gaf hij bevel het vuur te openen op de rampokkers.Er vielen bij hen enkele tientallen doden. Met behulp van de politie werd de orde hersteld.

In Djokja loeide op 5 maart tegen 16.00 uur de sirenes. Op dat tijdstip trok de voorhoede van een Japans legermacht de stad binnen. Diezelfde avond vonden er wat plunderingen plaats. De volgende dag wist gouverneur Adam (zie op deze blog het verhaal 'HBS') de Japanse generaal te overtuigen, dat het in aller belang was om de orde te handhaven. Een herbewapende politie en stadswacht konden hierbij van groot nut zijn. De commissaris van politie Posno (zie op deze blog het verhaal 'Aanloop') stelde voor, dat hij het commando op zich zou nemen.
Het was voor de Japanse generaal moeilijk om hulp te accepteren van een geüniformeerde vijand. Posno kon hem overtuigen van zijn oprechte bedoelingen door in het Indonesisch en Engels te zeggen, 'Kalau tidah pertjaja, memboenoeh saja. If you do not trust me, kill me.' Hij besefte maar al te goed, dat zijn gezin en vrienden in groot gevaar verkeerden.
Hoewel rust en orde spoedig waren hersteld, werd de Stadswacht nog enkele weken ingezet om patrouillediensten te verrichten.
De Stadswacht werd beschouwd als een militaire organisatie. Alle leden kwamen in krijgsgevangenschap, waaronder ook Pap. Hij was toen al eenenvijftig jaar.



01-02-1942, Djokja
Bert, Pap, Mam en René
Op 01-03-1942 landde het Japanse leger op Java.