Zwemmen

Foto: In de boom zijn trappen gehakt. Links staat Mam. Oma Naomi kijkt naar rechts. Pap en Bert zitten op de trap met 'onbekende' dames. René staat op de springplank.

Klatèn
Aanzienlijk vroeger dan normaal werd ik gewekt door de gelui­den van het ontwakend huis. Getingel van kopjes, borden en bestek. De gedempte stem van Mams die de bedienden instructies gaf. Die zachte stem hoefde niet meer, toen ik op blote voeten de slaapkamer uit liep en daarmee kenbaar maakte, dat zelfs ik, de jongste van het gezin, al wakker was.

Op de schaars verlichte achtergalerij gloeiden de kooltjes in de anglo's. Het rook lekker kruidig en zoet. Er heerste grote bedrijvigheid in de keuken en op de galerij. Het voltallig personeel hielp kokkie bij de bereiding van de nasi langgi. Witte rijst met allerlei toespijzen zoals schijfjes komkom­mer, reepjes omelet, terik daging, sambal goreng kering tempé en vooral niet te vergeten de geurige kemangi blaadjes. Allemaal droge gerechten. Tenslotte werden rijst en toespijzen in porties verdeeld en verpakt in pisangblad, dat er nog een extra aroma aan toevoegde.

Alles was nog maar juist gereed, toen Oma, Tante en Oom, nichten en neven uit Djokja arriveerden om deel te nemen aan de pick­nick en het zwemfestijn. De grote kinderen gingen op de fiets. Leuk om de beurt gontjeng (achterop zitten). Ik niet. Als troost mocht ik mee in de nieuwe auto van Oom en Tante. Een overdadig met chroom­strips versierde Chrysler. We reden over stoffige landwe­gen, langs lichtgroene rijstakkers en bepluimde suikerrietvel­den.

Bij het kantoor van de onderneming Gajamprit haalden we de sleutel op van het natuurzwembad Geneng (uitspraak: de g van garden en toonloze e’s). Deze onderneming had het beheer over het zwembad. Paps werkte bij het Waterschap Dengkèng, dat de taak had het water eerlijk te verdelen over de ver­schillende landbouwgronden. Daarom mocht hij delen in het privilege om het natuurbad privé voor familie en kennissen te mogen gebruiken.

Een grijs verweerde muur met groene plakken mos omsloot het natuurbad. De magere stokoude djaga (waker)had ons van ver zien aankomen. Bij onze aankomst was hij al bezig de sluis dicht te draaien om het water op niveau te brengen.

Er stonden drie kolossale bomen. Twee waringins, waarvan de één aan de kant groeide en de ander zich als een reuzenparasol verhief op een eilandje middenin het natuurbad. De derde boom was een gajam boom. Hiervan splitste de stam zich tot een katapult van buitensporige afmetingen. In ­plaats van een elastiek was er een springplank in gemonteerd. In de stam waren treden uitgehouwen, die naar de springplank leidden. Je dook zo precies in de bron. En als je onder water vlak boven de bron zwom, dan voelde je de prikkelende streling van de opwervelende zandkorrels op je huid.

Verspreide zonnestraaltjes slaagden er in door het dichte bladerdak van de bomen te dringen. Ze vormden dansende licht­vlekjes op het donkere wateroppervlak. Vaak lag er een offer van rozenblaadjes en wat melati bloemen op een bananenblad aan de voet van de waringins. Wij liepen er omzichtig met een boog omheen.

De meegebrachte lempers als tussendoortje waren bij lange na niet genoeg om de zwemhonger te stillen. Dan werden eindelijk de pakjes nasi langgi uitgedeeld. Wat is er heerlijker dan zittend op de trap, de voeten in het koele water, met de vingers de nasi langgi uit een pisangblad op te smikke­len?

Op een keer bevond zich een slang in een van de kleedhokjes. Met zijn brede kop opgeheven stond hij gereed voor de aanval. Hij leek op een cobra maar miste de briltekening. Mijn grote broers sloegen het beest met takken dood.

Eng, griezelig? Welnee, geesten en een slang horen immers in een paradijs.

Foto: Geneng. Van links naar rechts: Henk Beem, Jan, Louis, René, Bert, Mam en Maud. Let op de in de boom gemonteerde springplank.