dinsdag, december 02, 2008

Klapperolie, Kokkie en een Kip

Klapper-of kokosolie heeft de lastige eigenschap om al gauw ranzig te worden. Dit gebeurt vooral bij de betrekkelijk hoge tropische temperaturen. De beste klapperolie maak je dus zelf in eigen keuken. De bereidingswijze is al eeuwen oud. Hierbij worden interessante fysische scheidingsmethoden toegepast. Op een keer vroeg ik Kokkie, onze kokkin, hoe je klapperolie moest maken. Het is een vrij tijdrovend karwei. Maar al te graag delegeerde Kokkie het werk aan mij. Ik volgde heel nauwkeurig haar aanwijzingen op :

'Je raspt het vruchtvlees van een kokosnoot. Deze noot noemen mensen uit Indië klapper, een benaming die ik in vervolg zal hanteren. Aan de geraspte massa voeg je een hoeveelheid water toe om de olie uit het vruchtvlees te extraheren. De extractie wordt bevorderd door de massa met de hand te kneden. Je krijgt dan een ondoorzichtig witte vloeistof, de klappermelk of 'santen' in het Indonesisch. De geraspte massa waaruit de olie is verwijderd, de 'ampas', dient als kippenvoer. De klappermelk is een emulsie van microscopisch kleine druppeltjes olie in water. De laatste stap in het proces is de scheiding van olie en water middels verdamping. Je giet de santen bij voorkeur in een wadjan of wok. Dit type pan heeft een groot oppervlak, waardoor de overgang van de vloeistof fase, i.c.water, in de damp fase wordt begunstigd. Nu de wadjan op het vuur zetten en voorzichtig roeren tot al het water is verdampt. Je houdt dan de klapperolie over en een bruin residu of bezinksel. Deze laatste ken ik onder de naam bloondoo.

Bij verhitting van varkensvet kan men ook een olie verkrijgen. Hierbij ontstaat een sediment, dat men kaantjes noemt. Bloondoo is dus de plantaardige variant van kaantjes.


Kokkie maakte van bloondoo een toespijs voor de warme rijst. Zij voegde kruiden aan de bloondoo toe en verpakte het als een rolletje in een bananenblad. Het geheel kwam wat vorm en grootte betreft overeen met een sigaartje. Het rolletje werd dan nog even geroosterd. Uit de verpakking kwam tenslotte een zwart cilindertje tevoorschijn. Het zag er best eng uit. Ondanks het bizarre uiterlijk was de smaak hemels. 'Hier doe ik een moord voor', hoorde ik eens iemand roepen bij de consumptie van warme rijst met het zwarte cilindertje.


Wij hielden zes kippen en een haan op het achtererf. Zij hadden de beschikking over een hok, waar zij zich naar behoefte konden terugtrekken. Voor de nodige toestroom van frisse lucht was de achterzijde van hun verblijf niet geheel dichtgetimmerd. Ik kon mijn hand makkelijk tussen de planken steken.Het huis en het erf werden vrijgehouden van muizen, ratten en slangen door de honden Coco, Capri en Ronnie. Bovendien leverden de poezen Donsje en Minet een belangrijke bijdrage aan de bestrijding van ongedierte. De kippen konden dus veilig hun eieren leggen en eventueel ook kuikens groot brengen.

Van mijzelf eiste ik een schier bovenmenselijk geduld, toen ik achter het kippenhok post vatte. Eindelijk ging er een kip het hok in om zich bezig te houden met een gebeurtenis, die gewoonlijk sterk in de privé sfeer ligt

Ik gluurde tussen de planken achter het hok om te zien hoe het proces verliep. En dan, toch nog plotseling, zag ik een deel van het ei te voorschjn komen.Ik trok het snel uit de kip ... Zij fladderde op en kakelde luidkeels petòk, petòk, petòk. Het misbaar, dat zij maakte wekte bij mij de indruk, dat zij zo een snelle bevalling nog niet gewend was. Met het ei, nog lauw van het kippen lichaam, rende ik naar de keuken. Direct bakte Kokkie er voor mij een spiegelei van in de klapperolie, die ik zelf had geproduceerd. Het smaakte buitengewoon goed.


Hoera, hoera, ik had het meest verse spiegelei in de menselijke geschiedenis verorberd.


Tenslotte wil ik hier mijn dank betuigen aan de kip en Kokkie. Zonder hun bijdrage had deze historische gebeurtenis niet plaats kunnen vinden.



0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage